Największa znana gwiazda w kosmosie? Zobacz animację studia Kurzgesagt23.09.2020

Film monachijskiego studia to kosmiczna podróż od gazowych olbrzymów, przez brązowe i czerwone karły, aż po gwiazdy widmowe i hiperolbrzymy.

Animatorzy z monachijskiego studia Kurzgesagt od 7 lat przyglądają się wielu interesującym tematom. Na swoim youtubowym kanale zgromadzili przeszło sto naukowych filmów, których tematyka porusza także wątki filozoficzne, futurologiczne, a także wyjątkowy zmysł estetyczny. Pisaliśmy już o animacjach studia, które wyjaśniają, czym jest inteligencja, pytają, czy górnictwo kosmiczne uratuje Ziemię a także tłumaczą, dlaczego czujemy się samotni. Tym razem studio wzięło na warsztat gwiazdy i im podobne ciała niebieskie.

Brązowe karły i gazowe olbrzymy chyba najbardziej przypominają gwiazdy. Najlepiej znanym nam przykładem takiego ciała niebieskiego jest Jowisz, największa planeta w Układzie Słonecznym, aż o 11 razy większa od Ziemi, którą zaliczyć można też do gazowych olbrzymów. Na jej podstawie można idealnie pokazać wpływ masy ciała niebieskiego na jego gęstość, bo to ona właśnie tworzy charakter gwiazdy. Jowisz faktycznie ma wielką masę, ale jeszcze nie na tyle dużą, by zacząć świecić.

Delikatnie świecą natomiast brązowe karły, które są jednak zbyt małe, by uznać je za gwiazdy. Mogą być jednak aż o kilkadziesiąt razy większe od Jowisza. Ich gęstość jest o tyle od niego większa, że w ich jądrze zachodzą reakcje chemiczne, dając efekt świetlny. Kiedy gazowy gigant przekroczy pewien próg masy, jego jądro w końcu zaczyna się palić. Takie zjawisko zachodzi już u tzw. czerwonych karłów, w których wnętrzu ma miejsce termojądrowa przemiana wodoru w hel. Ich światło wciąż jest mgliste, ale potrafi być obecne przez kwintyliony lat. Najbliższym znanym nam czerwonym karłem jest Gwiazda Barnarda.

Dopiero za czerwonymi karłami plasują się gwiazdy podobne do Słońca. Temperatura na nim jest wyższa, w związku z czym gwiazda świeci jaśniej. lstnieją jeszcze potężniejsze olbrzymy gazowe. Najjaśniejszą gwiazdą, jaką możemy odkryć na niebie, jest Syriusz. Na jego powierzchni temperatury dochodzą do 10 tys. stopni Celsjusza, co sprawia, że świeci on aż 25 razy mocniej niż Słońce. Czas jego życia przypada jednak już tylko na 2,5 miliarda lat. Wciąż nie jest to jednak rekord.

Poziom wyżej znajduje się gwiazda typu Beta Centauri, a dalej – R136a1, która z powodu swojej masy ledwie utrzymuje grawitację. Takie gwiazdy są wyjątkowo rzadkie, ponieważ łamią zasady swojego formowania się. Materia jest z R136a1 nieustannie zdzierana przez wiatr gwiazdowy. Proces ten jest jeszcze bardziej widoczny na Gwieździe Pistolet, którą zalicza się już do tzw. hipeolbrzymów.