Powstanie największa pod względem objętości rzeźba na świecie. Ma mieć 150 metrów wysokości09.02.2022

Autorami monumentalnej koncepcji są nieżyjący już małżonkowie Christo i Jeanne-Cleaude, którzy zasłynęli „opakowaniami" budynków oraz innymi formami tzw. land artu.

Pierwsze myśli o stworzeniu Mastaby, która dzieli swoją nazwę z typem starożytnych grobowców o kształcie ściętego ostrosłupa na planie prostokąta, urodziły się w głowach artystów 45 lat temu. Niedługo później, w 1979 roku, para udała się w pierwszą podróż do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, żeby znaleźć idealną lokalizację dla swojego projektu. Okazał się nią być teren oazy Liwa zlokalizowanej ok. 160 km na południe od stolicy kraju, Abu Zabi. Wybór odpowiedniego miejsca nie należał do najłatwiejszych zadań ze względu na gigantyczne wymiary rzeźby. 

Od samego początku zakładano, że Mastaba będzie największą wolnostojącą niemobilną rzeźbą na świecie pod względem objętości. Ma mieć 150 metrów długości, 300 metrów wysokości i 225 metrów szerokości. Jej ściany zostaną nachylone pod kątem 60 stopni. Małżeństwo Christo i Jeanne-Cleaude ustaliło, że na obiekt złoży się 410 tysięcy różnokolorowych beczek tworzących fantazyjną, choć spójną mozaikę. To bezpośrednie nawiązanie do architektury islamu, gdzie podobne dekoracje często pojawiają się w sakralnych budynkach. 

Skala projektu sprawia, że intensywne prace nad jego realizacją trwają już od kilku dekad i zakończą się długo po śmierci Christo Jawaszewa. Dopiero w 2007 roku cztery niezależne od siebie zespoły inżynierów badały, czy struktura Mastaby jest możliwa do zbudowania, sugerując własne rozwiązania. Następnie spośród nich wybrano najbardziej dopracowaną i innowacyjną koncepcję. Cała konstrukcja nośna oraz kolejne warstwy beczek zostaną zmontowane płasko na ziemi. Następnie wzbiją się do góry na szynach dzięki dziesięciu podnoszącym wieżom. Po ustaleniu, w jaki sposób urzeczywistni się rzeźba, nastąpiły analizy dotyczące korzyści ekonomiczno-społecznych płynących z jej powstania. Choć rząd Zjednoczonych Emiratów Arabskich nie dołoży do budowy ani dirhama, jej budżet z pewnością zasilą pieniądze pozostawione przez pasjonatów sztuki współczesnej chcących zobaczyć Mastabę na żywo. Niedawno władze dały kolejne zielone światło na jej realizację. Data ukończenia projektu nie została jednak jeszcze wyznaczzona. 

Mastaba dla wielu sceptyków może stanowić przykład niegospodarnego marnotrawienia surowców. Trudno jednak nie nazwać jej akuratnym ukoronowaniem twórczości i opus magnum nieżyjącego już małżeństwa Christo i Jeanne-Claude. Para poznała się w Paryżu w późnych latach 50. i szybko zaczęła specjalizować się w tzw. land arcie – formie sztuki nastawionej na interakcję z naturalnym otoczeniem. Artyści zakładali także ingerencję w kształt istniejących budynków, czego przykładem jest na przykład opakowanie w folię Łuku Triumfalnego. Co ciekawe, Mastaba nie jest jedyną instalacją o takim kształcie, którą wymyślili – podobny obiekt stworzony z 7 506 beczek po oleju tymczasowo pływał na zbiorniku Serpentine zlokalizowanym w londyńskim Hyde Parku.