Hołd dla włoskiej muzyki lat 70., międzypokoleniowe uzdrowienie, walka z lękiem, przedmioty pożądania i symboliczna tęsknota za ojcem prosto z legendarnego studia animacji. Wybraliśmy najciekawsze teledyski mijającego tygodnia. 

Coldplay – Daddy

5-minutowa animacja ilustrująca piosenkę z najnowszej płyty Coldplay powstała w studio Aardman Animations. To właśnie w niej Nick Park stworzył swoje popularne plastelinowo-lalkowe animacje, m.in. Uciekające kurczaki czy kilka części Wallace'a i Gromita. Reżyserką Daddy jest młodsza gwiazda Aardmana, Åsa Lucander, która w pełnej symboliki historii dziewczynki tęskniącej za swoim ojcem wykorzystała poklatkową klasyczną animację, lalkarstwo i ręcznie malowane scenografie.

Róisín Murphy – Narcissus

Róisín Murphy od czasu powrotu z fantastycznym albumem Hairless Toys z 2015 r. stała się autorką i reżyserką swoich teledysków. Bawi się motywami, swobodnie nawiązuje do dzieł popkultury. Nie inaczej jest w przypadku klipu do utworu Narcissus. W nim artystka ponownie sięga do archiwów włoskiej muzyki lat 70. XX wieku – tym razem składa hołd Raffaelli Carrze i teledyskowi do Black Cat.

Bon Iver – Naeem

Naeem to pierwszy od 2012 (!) roku pełnowymiarowy teledysk Bon Iver. Jego premiera zbiegła się z ogłoszeniem nominacji do nagród Grammy – zespół z Justinem Vernonem na czele ma szansę na statuetkę w kilku kategoriach, m.in. albumu roku, alternatywnego albumu roku czy utworu roku. AG Rojas, reżyser wideoklipu, w poruszający sposób próbuje uchwycić w nim ideę międzypokoleniowego, rodzinnego uzdrowienia.

Say Lou Lou – The Look of Love

Klasyczny utwór Burta Bacharacha i Hala Davida doczekał się mroczno-dyskotekowego coveru autorstwa sióstr Jansson-Kilbey. Obraz wyreżyserowany przez Zoe Chait traktuje o przedmiotach pożądania i próbuje odpowiedzieć na pytanie, jak zachowujemy się, gdy chcemy być jednym z nich. 

Baxter Dury – Slumlord

Otwierająca ten teledysk scena w zasadzie nadaje ton całemu obrazowi – Baxter jest królem zaniedbanego slumsu. Twórcy Slumlord estetyzują brudne przestrzenie poprzez dobór konkretnych kolorów do poszczególnych scen. Po obejrzeniu klipu do końca całość staje się mniej ohydna niż mogłoby się wydawać.

The 1975 – Frail State of Mind

Osadzony w estetyce lo-fi i późnych lat 90. ubiegłego wieku obraz jest spojrzeniem na próbę walki Matty'ego Healya z lękiem. W najbliższej sobie przestrzeni własnego pokoju mierzy się z tym, co dzieje się w jego umyśle – chaotyczne wizualizacje przedstawione w teledysku są poniekąd reprezentacją tych myśli.