Sundance 2019: 8 tegorocznych filmów, które warto zapamiętać 04.02.2019

Już od swojej pierwszej edycji w 1985 r. festiwal Sundance kreuje trendy światowego kina. To podczas tego wydarzenia debiutują niezależne produkcje, kupowane potem przez duże firmy dystrybucyjne i podbijające kina na całym świecie. Sukces zawdzięczają festiwalowi m.in. Little Miss Sunshine (2006), Manchester by the Sea (2016) czy I tak cię kocham (2017).

Na Sundance swoją szansę dostają niezależni reżyserzy, którzy często za sprawą festiwalu przebijają się do mainstreamu. Tak było m.in. ze Stevenem Soderberghiem (nagroda publiczności w 1989 r. za Seks, kłamstwa i kasety wideo), Jimem Jarmushem (nagroda specjalna jury w 1985 r. za Inaczej niż w raju), Kevinem Smithem (nagrodzeni w 1994 r. za film dramatyczny Sprzedawcy), Todem Solondzem (główna nagroda w 1996 r. za Witaj w domku dla lalek) czy wreszcie Damienem Chazellem, którego Whiplash najpierw w formie krótkiego metrażu triumfował w 2013 r., a rok później – już jako dramat – wrócił i zwyciężył w głównej sekcji. 

Tegoroczne Sundance już się zakończyło, warto jednak zwrócić uwagę na filmy, które pokazywano podczas amerykańskiego festiwalu. Szczególnie, że na pewno pojawią się one za kilka miesięcy w rocznych podsumowaniach, rekomendacjach krytyków oraz przy okazji nominacji do filmowych nagród. Wybraliśmy kilka najciekawszych tytułów, które z powodu tematyki, obsady czy po prostu dobrego odbioru widzów zrobiły zamieszanie na festiwalu.    

Clemency reż. (Chinonye Chukwu)

Zdobywca głównej nagrody w kategorii Amerykański Film Dramatyczny. Clemency to historia strażniczki więziennej Bernadine Williams (Alfre Woodard), która od lat zajmuje się wykonywaniem egzekucji na skazanych. Choć jest zimną profesjonalistką, coś w niej nieoczekiwanie pęka, kiedy wchodzi w relację z jednym ze skazanych. Jednocześnie coraz bardziej zaczyna męczyć ją poczucie winy. 

The Souvenir (reż. Joanna Hogg)

Dwudziestokilkuletnia Julie próbuje swoich sił jako reżyserka w Londynie lat 80. Zakochuje się w starszym od siebie i zniewalającym mężczyźnie, który okazuje się mieć także poważne problemy z narkotykami. W rolach głównych Tom Burke, a także córka Tildy Swinton, Honor Swinton-Byrne. Ta przejmująca i dobrze zagrana historia dorastania zgarnęła w Sundance główną nagrodę w sekcji World Cinema.

One Child Nation (reż. Nanfu Wang i Jialing Zhang)

Najlepszy film dokumentalny tegorocznej edycji festiwalu. Reżyserki skupiają się na historii jednej z nich – świeżo upieczonej matki, analizując przy okazji wpływ panującej w Chinach słynnej polityki jednego dziecka i to, jakie ten społeczny eksperyment odcisnął piętno na kolejnych pokoleniach rodziców. 

Słodki koniec dnia (reż. Jacek Borcuch)

Opowieść o fikcyjnej polskiej poetce i noblistce, Marii Linde, której spokojne rodzinne życie w Toskanii powoli zaczyna się rozpadać. Wszystko z powodu jej romansu z młodym imigrantem Nazeerem oraz zamachu terrorystycznego, który wstrząsnął Europą i postawił wszystko na głowie. Bezkompromisowe decyzje i polityczna niepoprawność głównej bohaterki będą miały swoje dramatyczne konsekwencje. Grająca główną rolę Krystyna Janda otrzymała za swoją kreację nagrodę dla najlepszej aktorki w sekcji World Cinema Dramatic.

The Report (reż. Scott Z. Burns)

Kolejna filmowa analiza gabinetu politycznego George’a W. Busha – tym razem jednak, w przeciwieństwie np. do zeszłorocznego Vice, bardziej surowa i rzadziej balansująca na krawędzi rozrywki. The Report skupia się na śledztwie prowadzonym w amerykańskim senacie. Dotyczyło ono kontrowersyjnych metod przesłuchiwania stosowanych przez agentów CIA po atakach terrorystycznych z 11 września. W rolach głównych zobaczymy Adama Drivera, Annette Bening i Jona Hamma. Film wyreżyserował Scott Z. Burns – hollywoodzki specjalista od scenariuszy, znany m.in. ze współpracy ze Stevenem Soderberghiem (Intrygant, Panaceum). 

The Last Black Man in San Francisco (reż. Nisha Ganatra)

Główny bohater, Jimmie Fails, chciałby odzyskać wiktoriański dom wybudowany przez swojego dziadka w centrum miasta. Sprawa wydaje się jednak przegrana – choć mężczyzna jest emocjonalnie mocno związany z nieruchomością, kosztuje ona obecnie fortunę. The Last Black Man in San Francisco to reżyserski i scenopisarski debiut Joe Talbota. Silnie związany z San Francisco reżyser snuje opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca w niegdyś ukochanym, obecnie pochłoniętym przez gentryfikację i drastycznie zmieniającym się mieście. 

Honey Boy (reż. Alma Har'el)

Emocjonalna opowieść o trudnej relacji dziecięcego aktora z ojcem: agresorem i pijakiem, zainspirowana prawdziwym życiem Shii LaBeoufa. Popularny aktor, znany z takich produkcji jak American Honey czy Nimfomanka, jest też autorem scenariusza do Honey Boy, ale reżyserię powierzył już komuś innemu – film nakręciła pochodząca z Izraela autorka teledysków i dokumentów, Alma Har'el. LaBeouf pojawia się również na ekranie w roli własnego ojca. Chłopca, tu występującego pod imieniem i nazwiskiem Otis Lort, zagrali natomiast – w zależności od wieku – Noah Jupe (Ciche miejsce) i Lucas Hedges (Manchester by the Sea, Powrót Bena).

Late Night (reż. Nisha Gantara)

Mindy Kaling nie tylko napisała scenariusz, ale zagrała też Molly Patel, pisarkę zatrudnioną przy pracy nad popularnym talk-showem. Jego prowadząca, Katherine Newbury (Emma Thompson) zaczyna obawiać się spadających wyników oglądalności, a także głosów krytyki sugerującej, że jej stacja nie zatrudnia dostatecznie dużo kobiet-scenarzystek. Late Night to uszczypliwa satyra uderzająca w komediową branżę. Film bardzo podobał się w Sundance – także firmie Amazon, która jeszcze w czasie trwania festiwalu kupiła prawa do tytułu za 13 milionów dolarów.