Wybraliśmy najciekawsze dokumenty, które warto zobaczyć online w ramach Millennium Docs Against Gravity28.09.2020

Jeszcze przez najbliższy tydzień, do 4 października, oglądać można ponad sto filmów dokumentalnych z programu 17. FF Millennium Docs Against Gravity.

Oprócz czytania literatury faktu, trudno w dzisiejszych czasach odnaleźć bardziej przystępny czy przyjemniejszy sposób przyswajania wiedzy o świecie, niż oglądanie filmów dokumentalnych. Obecnie spore zasługi w ich promowaniu mają serwisy streamingowe, ale do docu-boomu w naszym kraju na pewno kolosalnie przyczynił się wspomniany festiwal – największa tego typu impreza w Polsce. Choć w tym roku popularne „Docsy” nie odbyły w typowym dla siebie, majowym terminie, kinową publikę udało się organizatorom zgromadzić we wrześniu. Dzień później ruszyła natomiast online’owa część festiwalu, której repertuar nie odbiegał znacznie od edycji stacjonarnej.

Filmy dokumentalne dostępne w ramach Millennium Docs Against Gravity można oglądać na stronie mdag.pl (informacje o karnetach i biletach publikowaliśmy TU). Spośród ponad 100 dokumentalnych produkcji wybraliśmy 7, które naszym zdaniem pomagają zrozumieć współczesny świat, otwierają oczy na ważne sprawy i wzbudzają spore emocje. 

Planeta 2.0, reż Matt Wolf

Inspirująca historia niezwykłego ruchu złożonego z ekologów i myślicieli, którzy przez lata zastanawiali się, jak naprawić świat. Choć dla wielu dowodzona przez niejakiego Johna Allena komuna przypominała sektę, przyświecał jej przede wszystkim duch nauki opierający się na technologii, zrównoważonej koewolucji i zgodnym działaniu jednostek. Opus magnum grupy miała być Biosfera 2 – przeprowadzony na początku lat 90. ogromny eksperyment, podczas którego odtworzono Ziemię w mikroskali. W kilku halach będących czymś pomiędzy szklarnią a stacją kosmiczną zebrano ludzi, zwierzęta i roślinność, a potem zamknięto ich szczelnie na 2 lata. Co poszło nie tak? Dlaczego ten pionierski, naukowy Big Brother, który miał pomóc w zrozumieniu wielu procesów i przygotować nas do kolonizacji kosmosu, został tak łatwo zapomniany?

Jak Bóg szukał Karela, reż Vít Klusák i Filip Remunda

Polska ma z Czechami prawie 800 km wspólnej granicy i wydawać by się mogło, że nie jesteśmy od siebie tak bardzo różni. Wystarczy jednak obejrzeć dokument Víta Klusáka i Filipa Remundy, żeby zrozumieć, że to, co dla wielu Polaków jest głęboko osadzoną w historii tradycją, systemem moralnym i podstawą egzystencji, dla większości Czechów jest kompletnie nieistotne. Tym bardziej ciekawa jest próba zrozumienia fanatycznego polskiego katolicyzmu przez laicką do szpiku czeską ekipę dokumentalistów. Wyruszają oni na pielgrzymkę, odwiedzają miejsca kultu, a nawet spotykają się z egzorcystą i ze słuchaczami Radia Maryja, nierzadko musząc tłumaczyć się ze swojego własnego ateizmu.

Kapitał w XXI wieku, reż. Justin Pemberton

Filmowa adaptacja słynnego dzieła Thomasa Piketty’ego, ale podana w sposób dość lekkostrawny, popkulturowy, choć wymagający sporego skupienia. Tezy i postulaty, o których kilka lat temu pisał francuski ekonomista, potraktowane zostały tu bardzo skrótowo. Są tu oczywiście „gadające głowy”, i to nie byle jakie, bo należące do czołowych profesorów i myślicieli (pokroju np. Francisa Fukuyamy), ale kolejne elementy burzliwiej historii świata – budowanej na styku ekonomii i przemian społecznych – ilustrują sceny z filmów, animacji czy teledysków. Kapitał w XXI wieku to rodzaj filmu, który przynajmniej raz w życiu musi zobaczyć każdy. Powinien znaleźć się też obowiązkowo na wyposażeniu szkolnych bibliotek i być wyświetlany na lekcjach WOS-u, historii czy przedsiębiorczości.

Między nami, reż. Dorota Proba

Film do bólu prosty formalnie, ale i do bólu szczery. Trzy pary – zupełnie różne, borykające się z innymi doświadczeniami i problemami – wchodzą w grę, którą inicjuje reżyserka. Siedząc naprzeciwko siebie, pod czujnym okiem kamery, wyciągają z pudełka pytania, na które muszą sobie nawzajem odpowiadać. Sprawy związane z istotą ich relacji, codziennymi wątpliwościami czy niepewną przyszłością stają się podstawą do pełnych emocji rozmów i przemyśleń, które bardzo szybko z ekranu przenoszą się na widza. Między nami okrzyknięto najlepszą polską produkcją tegorocznego Festiwalu.

Malarka i złodziej, reż. Benjamin Ree

Trzymająca w napięciu historia żyjącej w Oslo czeskiej malarki, która pada ofiarą kradzieży. Choć sprawcy zostają szybko zdemaskowani i postawieni przed sądem, wyniesionych przez nich z galerii dzieł nie udaje się odzyskać. Barbora postanawia jednak wejść w relację z jednym ze złodziei. Początkowo chce ona tylko odnaleźć swoją własność, ewentualnie wykorzystać mężczyznę jako element swojej naturalistycznej sztuki i namalować jego portret. Szybko jednak artystka zaczyna fascynować się osobowością oraz skomplikowanym życiem tkwiącego w szponach nałogu Karla Bertila.

Ziemia jest niebieska jak pomarańcza, reż. Iryna Tsilyk

Wojna widziana od środka oczami niezwykłej rodziny. Anna i jej dzieci, którzy mieszkają na linii frontu w Donbasie na Ukrainie, muszą mieć się na baczności, kiedy pociski rozrywają domy ich sąsiadów, a na zewnątrz panuje chaos. I choć brakuje jedzenia, na ulicach stacjonuje wojsko, a przyszłość jest niepewna, oni, kiedy tylko są bezpieczni, uciekają do innej rzeczywistości: do świata kina. Pod przywództwem samotnej, bohaterskiej matki dorastające dzieci nie tylko oglądają na komputerze dzieła wybitnych filmowców, ale także, a może przede wszystkim, kręcą inspirowany swoim codziennym życiem film. Ziemia jest niebieska jak pomarańcza zdobyła w tym roku na Millennium Docs Against Gravity tytuł Grand Prix i statuetkę za najlepsze zdjęcia.

Czerwony nos, puste kieszenie, reż. Bill Ross, Turner Ross

Ten film ma w sobie coś z dzieł Jima Jarmusha, Kevina Smitha czy Wayne'a Wanga, choć klaustrofobiczny, sklepikowy klimat nie został tu zaaranżowany, a pogawędki bohaterów napisane. Czerwony nos, puste kieszenie to relacja z ostatniej imprezy w zamykanej właśnie spelunie znajdującej się gdzieś na tyłach kolorowego Las Vegas. Gośćmi są stali bywalcy, dla których „20s” przez lata stało się domem – dosłownie i w przenośni. Bohaterowie nie wyobrażają sobie, co stanie się za kilkanaście godzin, kiedy nie będą mieli już gdzie się napić, przespać na kanapie, albo po prostu z kimś porozmawiać. Dopijając więc po raz ostatni swoje tanie drinki i wypalając dziesiątki papierosów, rozmawiają (coraz bardziej pijani) na te i inne życiowe tematy.