Obiektyw na Bliski Wschód. Powstał dokument o kultowym fotografie Michy Bar-Amie07.02.2022

Współpracownik znanej agencji Magnum i korespondent dziennika „The New York Times” śledził wojnę izraelsko-arabską i inne tamtejsze konflikty zbrojne. 

Na tegorocznym festiwalu Berlinale, który rozpocznie się już w najbliższy czwartek, 10 lutego, dominują filmy fabularne, ale selekcjonerzy tradycyjnie zadbali o zestawienie ich z dokumentami. Goście zbliżającego się wydarzenia zobaczą produkcje poświęcone m.in. Nickowi Cave'owi i Warrenowi Ellisowi, seniorom wypoczywającym w Rimini albo renowacji kultowego nowojorskiego Chelsea Hotel, gdzie głównie nocują popularni artyści. Najnowszy projekt zaprezentuje także Ran Tal, reżyser Ogrodu Edenu i Dzieci Słońca. Izraelczyk przyjrzał się życiu i dokonaniom swojego rodaka, Michy Bar-Ama. Pierwszy zwiastun 1341 Frames of Love and War, który trafił właśnie do sieci, każe przypuszczać, że twórca obrał podobną ścieżkę co autorzy Szukając Vivian Maier, Hondrosa albo Korespondenta wojennego. 

W premierowym filmie główną rolę odgrywają czarno-białe, kipiące od emocji zdjęcia. Fotograf wykonywał je od wczesnych lat 40., początkowo dokumentując pożyczonymi aparatami życie w kibucach. Tuż po tym, gdy został przymusowo zwerbowany w szeregi armii i uczestniczył w wojnie izraelsko-arabskiej, postanowił na poważnie zająć się rejestrowaniem otaczającej go rzeczywistości. Przez wiele lat współpracował z kultową agencją Magnum i był bliskowschodnim korespondentem dziennika „The New York Times”. Jego obiektyw był kierowany w stronę ludzi wykonujących codzienne obowiązki, ale nie omijał też działań na froncie.

91-letni Bar Am, którego prace były wystawiane w muzeach rozsianych po całym świecie i publikowane w rozmaitych albumach, opowiedział Talowi o swoim procesie twórczym. Przyglądając się swoim fotografiom wykonanym kilka dekad temu, reporter sięga myślami wstecz i zastanawia się, co jego migawki mówią o historii i człowieczeństwie. Sporo mówi także o etyce zawodowej korespondenta wojennego. Wskazuje przy tym, że nieocenionym wsparciem była dla niego żona, Orna, która zajmowała się archiwizowaniem wszystkich relacji. Nie dość, że segregowała niezliczone albumy, to ułatwiła mu konfrontację z bezbrzeżnym okrucieństwem konfliktów zbrojnych. 

Szczegóły dotyczące polskiej dystrybucji dokumentu pozostają jeszcze nieznane.