Robił pierwsze zdjęcia Ramones, Talking Heads i Blondie. Teraz powstał o nim niezwykły kolaż-dokument18.10.2021

David Godlis krąży z aparatem po Nowym Jorku od połowy lat 70. Fotografa szybko zainteresowała punkowa, undergroundowa scena i drzemiące w niej pokłady kontrkulturowej energii.

Tytułowy bohater Shots in the Dark with David Godlis wziął sobie do serca starą reporterską maksymę, z której wynika, że tematy leżą na ulicy, tylko wystarczy się po nie schylić. W poszukiwaniu interesujących wątków i bohaterów Amerykanin zawędrował do kultowego klubu muzycznego CBGB zlokalizowanego na nowojorskim Manhattanie. Nieczynny dziś lokal jest nieprzypadkowo nazywany kolebką punka – swoje przełomowe koncerty grali tam Ramones, Misfits, Television, Blondie czy Pattie Smith. David Godlis z powodzeniem uchwycił atmosferę panującym w tamtym miejscu. Choć jego fotografie są czarno-białe, czuć w nich ducha rozwijającej się kontrkultury i energię muzyki na żywo. 

Zdjęcia z CBGB i barwne anegdoty ich autora zyskały teraz drugie życie dzięki rodzeństwu animatorów: Lewiemu i Noahowi Closterowi. – Wiedziałem, że zadanie pytania o cyfrowe archiwum jego prac będzie bardzo niezręczne. Jest na tyle utalentowanym fotografem, że czułem się, jakbym pytał prezydenta o kody odblokowujące bomby atomowe – wspomina jeden z reżyserów w rozmowie z kuratorką cyklu „Vimeo Staff Pick", Iną Pirą. – Ku naszej uciesze stwierdził jednak: „Zróbmy to!". Dał nam arkusze próbne, odbitki, wszystko, a co niewiarygodne, pozostawił całkowitą autonomię artystyczną. Nie jestem sobie w stanie wyobrazić, jak wielkim zaufaniem nas obdarzył – dodaje. 

Shots in the Dark with David Godlis odznacza się nietypową formą. Głos z offu użyczony przez samego Godlisa każe zaklasyfikować krótkometrażówkę jako dokument. Wykorzystanie kolażu, w którym fragmenty archiwalnych zdjęć ożywają dzięki animacji poklatkowej, nasuwa zaś skojarzenia z czymś bardziej eksperymentalnym. – Patrząc wstecz, czuję, że taka metoda miała sens. Wiele plakatów koncertowych z końca lat 70. to pocięte odbitki ksero i reprinty – tłumaczy Closter.

Z siedmiominutowym filmem można zapoznać się poniżej.