Podróż Daft Punk u kresu. Francuski duet zakończył działalność 22.02.2021

Formacja zostawiła fanów z czterema studyjnymi albumami, z czego ostatni, „Random Access Memories”, ukazał się w maju 2013 roku. 

Kilka miesięcy temu Internet obiegła

o tym, że Daft Punk skomponuje ścieżkę dźwiękową do nowego filmu włoskiego mistrza kina grozy, Dario Argento. Byłby to ich pierwszy większy projekt od czasu wydania płyty Random Access Memories z 2013 roku, na której gościnnie zaśpiewał Julian Casablancas z The Strokes, Pharrell Wiliams oraz Panda Bear. Informacja nie została jednak potwierdzona przez producentów Czarnych okularów i jest najprawdopobniej plotką. Francuski duet przerwał za to dłuższy okres milczenia inną wiadomością. 

Guy-Manuel de Homem-Christo i Thomas Bangalter, artyści ukrywający się za charakterystycznymi, futurystycznymi maskami, opublikowali na swoim youtube'owym kanale krótki, ośmiominutowy film będący fragmentem filmu Electroma z 2006 roku. Zobaczymy w nim obu muzyków oddalających się od siebie na pustyni, a następnie dokonujących samounicestwienia. Po poruszającej scenie na ekranie pojawia się plansza z napisem 1993-2021, której towarzyszą takty piosenki Touch stworzonej z amerykańskim kompozytorem Paulem Williamsem. Klip to symbolicznie pożegnanie Daft Punku z publicznością – Francuzi nie będą już razem występować i nagrywać nowych utworów. W rozmowie z branżowym magazynem Pitchfork

to ich wieloletnia współpracowniczka ds. PR-u, Kathryn Frazier. Powody decyzji duetu pozostają nieznane. 

Wpływ Daft Punku na kształt współczesnej muzyki elektronicznej pozostaje niepodważalny. Panowie, którzy rozpoczęli działalność w 1993 roku, przyczynili się do zdefiniowania gatunku znanego jako french house, ale równie chętnie eksplorowali rejony klasycznego house'u, funku, techno oraz synthpopu. Chociaż na przestrzeni blisko trzydziestu lat wydali tylko cztery albumy studyjne, każdy z nich szybko zyskał status ikonicznego, łącząc producenckie zacięcie z nutą analogowej nostalgii. Panowie – podobnie jak Burial, Claptone czy SBTRKT – byli też żywym dowodem na to, że mimo anonimowości nadal można okryć się międzynarodową sławą.