Brent Bonacorso: sci-fi to tylko pretekst 14.03.2019

O łamaniu konwencji i realizowaniu filmu sci-fi przy wykorzystaniu minimalnego budżetu opowiada Brent Bonacorso, reżyser i scenarzysta krótkometrażowego filmu wyprodukowanego przez Papaya Films – The Narrow World oraz You Get Me – pełnometrażowej produkcji realizowanej przy współpracy z Netfliksem.

Punkt zaczepienia

Akcja filmu The Narrow World rozpoczyna się, kiedy ogromnych rozmiarów niezidentyfikowany obiekt pojawia się w Los Angeles. Obcy porusza się niespiesznie, obserwuje morze i przygląda się ludziom. Cały świat z zapartym tchem śledzi poczynania przybysza, który nie dąży do kontaktu, nie reaguje na militarne zaczepki, nie wyrządza krzywdy i nic od nikogo nie chce. Jedni widzą w nim wyczekiwane na Ziemi objawienie odległej cywilizacji, inni dzięki niezwykłej wizycie chcą dowiedzieć się więcej o tajemnicach ludzkiej natury. Całą akcję komentują naukowcy i specjaliści do spraw bezpieczeństwa, i choć dziwny, tajemniczy stwór wzbudza w ludziach fascynację, rozbudza w nich także wielkie uczucie pustki.

Tworząc każdy film i rozpoczynając kreację scenariusza najważniejsze jest wyczucie tematu w odniesieniu do konkretnego budżetu. U mnie, przy filmie The Narrow World, wszystko zaczęło się od przejażdżki rowerowej. Mieszkam w Los Angeles i któregoś dnia, jadąc po plaży, wyobraziłem sobie wielkiego kosmitę siedzącego wśród ludzi i patrzącego na zachód słońca. Ta jedna wizja wpłynęła na mnie do tego stopnia, że zacząłem ją rozwijać. Podstawowym problemem stojącym przed twórcą przy kreacji filmu jest znalezienie odpowiedniego punktu zaczepienia, czyli zlokalizowanie powodu do opowiedzenia danej historii. Film musi dotknąć widza i odnieść się do jego doświadczeń – a my, jako twórcy, musimy stworzyć uniwersalną metaforę, z którą utożsamiają się ludzie o różnych kodach kulturowych. Tutaj pomaga stworzenie mapy myśli i skojarzeń.

Co jednak zrobić, kiedy chcesz zrealizować film o kosmitach, nie mając właściwie żadnego budżetu? W tym miejscu natrafiamy na schody, które wstrzymały niejednego twórcę, ale w tym samym momencie mogą też stać się przełomowym momentem dla każdego realizatora, reżysera czy scenarzysty. Określenie, co stanie się głównym tematem filmu jest najważniejsze, bo dzięki temu można śmiało naginać budżet pod konkretną tematykę. Dzięki decyzji, że opowiemy o samotności, mogliśmy odejść od wymagających dużego budżetu efektów specjalnych, skupiając się na melancholijnych kadrach. Przy The Narrow World okazało się, że motyw sci-fi jest tylko pretekstem do opowiedzenia o samotnych ludziach, którzy poszukują bliskości.

Komunikacja leży w naszym DNA

Dalej miałem już z górki, bo wybierając określony temat, mogłem łatwo żonglować realizacyjnymi pomysłami, skrojonymi pod budżet. Moim kolejnym krokiem było prześledzenie tego, jak przez lata pokazywano inwazję obcych. Dobrze znane są nam opowieści o kosmitach, którzy rozpoczynają międzygalaktyczną walkę, wiele razy oglądaliśmy też, jak zaprzyjaźniają się z dziećmi albo szukają ratunku u ludzi. Ja postanowiłem przekreślić te wszystkie zasady i zastanowić się nad tym, co by było, gdyby na Ziemię przyjechali obcy, ale nie dążyliby do żadnej interakcji z nami. Takie rozwiązanie otworzyło drzwi na wiele możliwości zawiązania akcji filmu. Stwierdziłem, że skoro komunikacja leży przecież w ludzkim DNA, to kiedy zabierzemy im możliwości nawiązania relacji z obcym, to wywoła to wiele frustracji, które dobrze wyglądają na ekranie. Doszedłem do tego, że brak zainteresowania ze strony obcych mógłby wydawać się niezrozumiały i wytworzyć w ludziach ogromną chęć bliskości. Wyobraziłem sobie, że za wszelką cenę dążylibyśmy do tego, aby nawiązać ten kontakt, bez względu na konsekwencje. Długo poszukiwałem inspiracji w innych pracach i filmach sci-fi. Zwykle, kiedy zaczynam pisać scenariusz, od razu określam jego potencjalną długość – tutaj nie ma miejsca na spontaniczność, a każdy format rządzi się swoimi prawami. Teraz, kiedy piszę rozszerzoną wersję Narrow World, zabawy jest sporo, bo rozciąganie projektu zamkniętego w 15 minutach do dłuższej wersji wymaga stworzenia kolejnych linii akcji i mnóstwa bohaterów, którzy muszą pasować do podstawy opowieści.