Diplodok i Profesor Nerwosolek w pierwszej polskiej pełnometrażowej animacji 3D. Oto jej pierwszy zwiastun29.06.2022

Bezpośrednią inspiracją do stworzenia filmu były serie nestora polskiego komiksu, Tadeusza Baranowskiego. 

Tytułowy bohater animacji Wojtka Wawszczyka (Kacperiada, Jeż Jerzy) jest małym, ciekawym świata dinozaurem, który marzy o znalezieniu przyjaciół i przeżyciu jak największej liczby niezapomnianych przygód. Mieszka jednak w prehistorycznym bagnie otoczonym błotnistą tamą, gdzie nie dzieje się nic ciekawego. Jego rodzice sprzeciwiają się pomysłom długich wycieczek, utrzymując, że zwierzątko nie jest jeszcze wystarczająco samodzielne i wielokrotnie trzeba było wyciągać je z opresji. Nieoczekiwanie nadarza się jednak okazja do tego, żeby protagonista mógł zasmakować czegoś innego i przenieść się do obrazkowego uniwersum, gdzie wreszcie będzie kroczyć własnymi ścieżkami. Spotka tam czarodzieja Hokusa Pokusa, a także parę naukowców: Entomologię i Profesora Nerwosolka. Sympatyczne, choć nieco niezdarne postacie pomogą znaleźć mu rodziców, choć nie obędzie się przy tym bez różnych komplikacji. 

Diplodok jest pierwszą pełnometrażową animacją 3D o takiej skali, która została zrealizowana w Polsce. – Technologia i dbałość o detal nie ustępują temu, co znamy ze współczesnych amerykańskich filmów animowanych z głównego nurtu. To jednak, co nas wyróżnia, to szalony, oryginalny scenariusz i rozwiązania plastyczne zaczerpnięte z komiksu: barokowe bogactwo form, zaskakujący wygląd postaci i odważną paletę barw – to wszystko przekłada się na bardzo atrakcyjny efekt – przekonuje w oficjalnej informacji prasowej Wawszczyk. 

Film ma trafić do widzów w przyszłym roku, ale już teraz w sieci pojawił się jego pierwszy teaser. Z krótkiej zajawki, którą prezentujemy poniżej, wynika, że twórcy starannie zaplanowali styl Diplodoka. Sami przyrównują go do kluczów wizualnych utartych  w latach 80., wskazując wśród referencji m.in. E.T., Kto wrobił Królika Rogera? oraz Niekończącą się opowieść. Charyzmatyczni bohaterowie zostali za to zaczerpnięci z popularnych prac nestora polskiego komiksu, Tadeusza Baranowskiego. Estetyka zamościańskiego rysownika, któremu niedawno poświęcono osobny portret dokumentalny, była dla Wawszczyka i całej ekipy okazją do nostalgicznego powrotu do przeszłości. – Zależy mi na tym międzypokoleniowym, wspólnym przeżywaniu filmu. Chciałbym, żeby dorośli też dobrze się na nim bawili i poniekąd powtórnie na chwilę poczuli się dziećmi – konkluduje reżyser.