Nagroda Literacka Nike trafia na Śląsk. Otrzymał ją Zbigniew Rokita za „Kajś" 04.10.2021

Podczas gali, która odbyła się w warszawskiej Bibliotece Uniwersyteckiej, wręczono też wyróżnienie publiczności. 

W finałowej siódemce, którą ogłoszono na początku września, prym nie wiodły powieści (reprezentował je jedynie Krzysztof Fedorowicz z Zaświatami), ale literatura non-fiction. O statuetkę projektu Gustawa Zemły i nagrodę w wysokości 100 tysięcy złotych walczyli m.in. Kasper Bajon (Fuerte), Aleksandra Lipczak (Lajla znaczy noc), Grzegorz Piątek (Najlepsze miasto na świecie. Warszawa w odbudowie 1944-1949) oraz Monika Śliwińska (Panny z „Wesela". Siostry Mikołajczykówny i ich świat). Finalnie jury pod przewodnictwem prof. Ingi Iwasiów stwierdziło, że wyróżnienie trafi w ręce innego reportażysty, Zbigniewa Rokity. Gliwiczanin publikował dla „Polityki", „Tygodnika Powszechnego", „Nowej Europy Wschodniej" i „Znaku", ale od kilku lat prezentuje też dłuższe formy. 

Dziennikarz otrzymał Nike za książkę Kajś. Według wielu krytyków to jedna z najważniejszych pozycji poświęconych Górnemu Śląskowi, jaką wydano w ostatnich latach. Rokita prezentuje w niej własne refleksje dotyczące kutury, tożsamości oraz społeczności regionu, uzupełniając je o historyczne, antropologiczne i rodzinne obserwacje. Prowadzona przez niego narracja nie jest jednowymiarowa: to barwna mozaika, w której walka o podmiotowość zderza się z przeszłością, teraźniejszością i przyszłością.

Podczas gali, która odbyła się w stołecznej Bibliotece Uniwersyteckiej, Rokita odebrał także nagrodę w internetowym głosowaniu publiczności. Nie był jednak jedyną osobą, którą zaproszono na scenę. Wczoraj w Warszawie ogłoszono także, który z dotychczasowych zdobywców wyróżnienia przyznawanego przez „Gazetę Wyborczą" i Fundację Agory zdobył nagrodę 25-lecia. Walczyły o nią tuzy rodzimej literatury: Wiesław Myśliwski, Olga Tokarczuk, Andrzej Stasiuk i Marek Bieńczyk, jednak czytelnicy zdecydowali, że tytuł najlepszej książki ćwierćwiecza należy się zbiorowi reportaży laureata Nike z 2019 roku, Mariuszowi Szczygłowi, z którym mieliśmy okazję rozmawiać na łamach Papaya.Rocks. Motywem przewodnim większości tekstów z Nie ma, cyklu przekraczającego granice gatunkowe, są śmierć, żałoba i próby poradzenia sobie z pustką.