Orangutany używają slangu w komunikacji. Chcą tym samym wyróżnić się na tle innych osobników 22.03.2022

Naukowcy skupieni na języku przebadali społeczności zwierząt zamieszkujących lasy deszczowe Borneo i Sumatry – wysp położonych w Azji Południowo-Wschodniej.

Zwarte środowiska, które cechują wspólne rytuały albo nawyki, często posługują się także określonymi zwrotami, która dla osób spoza zamkniętego grona mogą być niezrozumiałe. Istnienie tak rozumianego slangu na stałe wpisało się w podstawy komunikacji międzyludzkiej. Międzynarodowy zespół ekspertów prowadzony przez prymatologa Adriano R. Lameirę zastanawiał się nad tym, czy tą samą właściwością można opisać porozumiewanie się innych naczelnych. – Zebrane dowody utwierdzają nas w przekonaniu, że człekokształtne małpy stanowią pożądany, unikalny model gatunkowy, który może pomóc w zrozumieniu pochodzenia języka – ocenia ekspert w rozmowie z portalem „The Guardian”. 

W latach 2005-2010 zoolodzy i lingwiści spędzili 6120 godzin na obserwacji 70 osobników orangutanów zamieszkujących bagna i lasy deszczowe Borneo oraz Sumatry – wysp położonych w Azji Południowo-Wschodniej. Ich głównych celem była rejestracja dźwięków wydawanych przez zwierzęta i ich późniejsza analiza. Naukowcy postawili tezę, że słownik małp systematycznie wzbogaca się o kolejne odgłosy, które niczym wirus rozprzestrzeniają się w społeczności. Okazało się, że mieli rację – cyklicznie dokumentowali nowe warianty piskliwych, alarmujących nawoływań różniące się od siebie jedynie wysokością albo czasem trwania. O tym, czy na stale utrwalą się w pamięci orangutanów i jak przebiega ich rotacja, według zoologów decyduje średni wiek członków grupy, a przede wszystkim jej liczebność. Gdy była większa, rosło także prawdopodobieństwo występowania bogatszego „slangu”.

– W dużych zagęszczeniach zwierząt komunikacja przypomina raczej kakofonię. Wygląda na to, że językowe „innowacje”, podobnie jak u ptaków śpiewających, są u nich na wagę złota. Używając ich, poszczególne osobniki chcą popisać się swoją „fajnością” i tym, jakimi są buntownikami – ocenia Lameira. Prymatolog z Uniwersytetu Warwick wierzy, że to spostrzeżenie wpisze się w szerszy kontekst badania lingwistyki orangutanów. Istnieje bowiem spora szansa, że potafią instynktownie odróżniać samogłoski od spółgłosek, a także tworzyć proste struktury sylabowe. 

Ze szczegółowym omówieniem badań zoologów można zapoznać się na łamach specjalistycznego periodyku „Nature Ecology and Evolution”.