Po raz pierwszy w historii odkryto wodę na nasłonecznionej części Księżyca 27.10.2020

Molekuły H2O zostały znalezione wewnątrz krateru Clavius przez Stratosferyczne Obserwatorium Astronomii Podczerwonej. 

Jednoznaczna, poparta dowodami odpowiedź na pytanie, czy na Księżycu znajdują się źródła wody, należy do najważniejszych zadań, przed którymi stoi współczesna astronomia. Bez wnikliwej analizy powierzchni jedynego naturalnego satelity ziemskiego niemożliwe stanie się określenie, czy realna będzie jego kolonizacja przez człowieka albo dalsze poszukiwanie życia w kosmosie. Zadanie jest o tyle ważne, że już w 2024 roku ma wystartować program Artemis. W ramach przedsięwzięcia los Jurija Gagarina i Neila Armstronga ma podzielić kolejna grupa astronautów, w której znajdzie się pierwsza w historii kobieta. 

Po pierwszych misjach Apollo uważano, że powierzchnia Księżyca jest sucha. Dopiero w ostatnich dwudziestu latach zauważono obecność brył lodu w stale zacienionych kraterach rozlokowanych wokół biegunów satelity, Ze względu na panującą niską temperaturę nie roztapiają się, tylko mogą tam przeleżeć tysiące lat. Inne warunki panują w miejscach, gdzie Księżyc jest silnie nasłoneczniony. Sugerowano, że nawet gdyby znajdowały się w nich jakiekolwiek źródła wody, szybko wyparowuje ona do przestrzeni kosmicznej. 

Przełom nastąpił wraz z najnowszymi doniesieniami NASA, których ogłoszenie agencja zapowiadała już od zeszłego tygodnia. Wiadomość jest związana z odkryciami SOFIA, czyli największego na świecie podniebnego obserwatorium. Jest ono wyposażone w teleskop o średnicy zwierciadła 2,5 metrów i umożliwia eksplorację nieba z poziomu 12 kilometrów nad poziomem morza. 

– Spekulowaliśmy, że na Księżycu istnieje dodatkowy rodzaj nawodnienia – tłumaczy w oficjalnym oświadczeniu Casey Honnibal z Uniwersytetu Hawajskiego. – Nie wiedzieliśmy jednak, czy to tlenek wodoru, czy coś przypominającego raczej środek do udrożniania rur – dodaje. 

Dzięki wykorzystaniu kamery na podczerwień SOFIA wykryła charakterystyczną dla cząsteczek wody długość fali (6,1 mikrona). Jej zaskakująco duże stężenie odnotowano w kraterze Clavius, który znajduje się na południowej półkuli Księżyca. H2O prawdopodobnie znalazło się tam w konsekwencji działania deszczu meteorytów. Inną, sugerowaną przez astronomów przyczyną jest proces, w którym wiatr słoneczny dostarcza na powierzchnię satelity wodór. Pierwiastek reaguje z minerałami zawierającymi tlen w glebie, tworząc hydroksyl. Tak powstałą grupę funkcyjną promieniowanie może przeobrażać w wodę.