Newsy |

Sokole oko Leonarda da Vinci. Według najnowszych badań artysta widział świat inaczej niż inni25.06.2020

uśmiech z obrazu „Mona Lisa” Leonarda da Vinci

Przeciętny człowiek dostrzega od 20 do 40 obrazów (klatek) na sekundę, które składają się na jego pełną percepcję wizualną. Legendarny renesansowy artysta mógł zauważać ich dwa razy więcej.

Flicker fusion threshold to pojęcie z psychofizyki widzenia, które określa liczbę obrazów składających się na widok świata przed oczami obserwatora. Zagęszczenie klatek w indywidualnym postrzeganiu to umiejętność ważna nie tylko dla artystów, ale także dla pilotów, kierowców czy tenisistów. Przykładowo, dobry tenisista, poza utrzymaniem właściwej kondycji na korcie, musi wykazywać się ponadprzeciętną uwagą wobec szybko poruszającej się piłki. Ma więc znacznie większe szansę na wygraną, jeśli jest zdolny przetwarzać obraz szybciej i bardziej drobiazgowo. Według najnowszych badań mikrobiologa i genetyka, Davida Thalera z Uniwersytetu Bazylejskiego, taką zdolność posiadał także Leonardo da Vinci.

Studium Leonarda da Vinci nad ważką
Studium Leonarda da Vinci nad ważką

Spory nad znaczeniem i genezą powstania jednego z najsłynniejszego obrazów renesansowego twórcy trwają od lat. Nie sama Mona Lisa, ale właściwie jej tajemniczy uśmiech bez końca rozgrzewa świat muzealnych kustoszy, kuratorów, wszelkiej maści twórców i teoretyków. Grymas na twarzy postaci trudno przyporządkować do jakiejkolwiek znanej emocji. Thaler zaprezentował nową koncepcję na ten temat. Jego badania zostały opublikowane na stronie amerykańskiego Uniwersytetu Rockefellera. Zdaniem naukowca, oko da Vinciego było na tyle czułe, że potrafiło dostrzegać pełen transjent ruchu. Stąd przykładowo był zdolny zobaczyć i zapamiętać wszystkie fazy formowania się uśmiechu – także te dla większości ludzi niedostrzegalne.

– Uśmiech Mona Lisy jest tak enigmatyczny, ponieważ pokazuje zaledwie jego zaczątek. Czujne oko Leonarda umiało to wyłapać i zapamiętać – twierdzi Thaler.  

Naukowiec doszedł do swoich wniosków poprzez wnikliwą analizę prac artysty, sposobu używawania przez niego techniki sfumato, ale przede wszystkim poprzez badanie szkiców przedstawiających anatomię ważki. Jej ruch odbywa się bardzo szybko i asynchronicznie, kiedy jest w locie – przednie skrzydła są u góry, a tylne opadają. Thaler wraz zespołem naukowców próbowali samodzielnie zaobserwować ten ruch owada, ale obraz był dla nich niewyraźny. Obecność takich szczegółów w pracach da Vinci dowodzi, że artysta postrzegał świat zupełnie inaczej niż większość z nas. Podobną zdolność według Thalera mógł także mieć Katsushika Hokusai, japoński malarz i autor drzeworytów. Jego najbardziej znanym dziełem jest Wielka fala w Kanagawie.

„Wielka fala w Kanagawie”, 1830-1831
„Wielka fala w Kanagawie”, 1830-1831
000 Reakcji
/ @papaya.rocks

zobacz także

zobacz playlisty