Kosmiczne włókna w ruchu. Jedne z największych struktur Wszechświata również się obracają15.06.2021

Niemieccy naukowcy wykorzystali dane pochodzące ze Sloan Digital Sky Survey – jednego z najważniejszych przeglądów nieba w historii astronomii.

Należą do największych struktur Wszechświata. Wyglądają jak ogromne nici ciągnące się na przestrzeni nawet 150 megaparseków (jednostki astronomicznej stanowiącej 3,26 lat świetlnych), tworząc granice między pustkami zawierającymi niewielkie ilości świecącej i ciemnej materii. Są skupiskiem gromad i supergromad galaktyk, dlatego lepsze poznanie włókien zdaje się być kluczowe dla zrozumienia procesów dziejących się w przestrzeni pozaziemskiej. Nowe odkrycie naukowców z Instytutu Astrofizyki Leibniza w Poczdamie przybliżyło do określenia ich specyfiki. Okazało się bowiem, że podobnie jak galaktyki, planety czy naturalne satelity wykonują ruch obrotowy. Są tym samym największymi odkrytymi dotąd strukturami o tej właściwości. 

– Cały Wszechświat wiruje, ale nie do końca jesteśmy w stanie określić dlaczego. Jednym ze sposobów, żeby odpowiedzieć na to pytanie, jest ustalenie, jakie są granice owej rotacji – tłumaczy w rozmowie z portalem „NewScientist" jeden ze współautorów analizy włókien, Noam Libeskind.

Niemiec wraz ze swoimi kolegami z zespołu wykorzystał dane pochodzące z programu obserwacyjnego Sloan Digital Sky Survey, który w ubiegłym roku świętował dwudziestolecie istnienia. Dzięki międzynarodowego przeglądu nieba udało się dotąd stworzyć najdokładniejszą trójwymiarową mapę Wszechświata w historii, odkryć blisko milion nowych galaktyk i 120 tysięcy kwazarów. 

Zespół astrofizyków nie był w stanie bezpośrednio zmierzyć rotacji włókien na tak dużą skalę, dlatego szukał wzorców w skupiskach gwiazd poruszających się w kierunku Ziemi lub oddalających się od niej. Na ruch ogromnej struktury wskazywało to, że galaktyki po jej obu stronach obierały przeciwstawny azymut. Niektóre z nich osiągały prędkość nawet 100 kilometrów na sekundę. – Poruszają się po spiralnych orbitach przypominających korkociąg – tłumaczy Libeskind. Przyczyna tego procesu nie została jednak jeszcze wyjaśniona. 

Ze szczegółowym omówieniem prac astronomów można zapoznać się na łamach specjalistycznego periodyku „Nature Astronomy".