Życie na Wenus jest niemożliwe. Powodem są „zbyt suche" chmury krążące wokół planety29.06.2021

Obłoki przy ciele niebieskim, które zostało nazwane na cześć rzymskiej bogini miłości, składają się głównie z kwasu siarkowego z niewielką domieszką wody. 

We wrześniu ubiegłego roku sieć obiegła informacja o niespodziewanym odkryciu międzynarodowego zespołu naukowców przewodzonego przez prof. Jane Greaves z Cardiff University. Badacze odkryli w chmurach Wenus fosforowodór (PH₃), czyli nieorganiczny związek chemiczny będący bezbarwnym, palnym i bardzo toksycznym gazem. Na Ziemi jest wytwarzany w warunkach przemysłowych – następnie stosuje się go jako środek do zwalczania gryzoni i gazowania składów ziaren zbóż. Naturalnie powstaje za to jako produkt redukcji fosforanów przez różne gatunki bakterii w warunkach beztlenowych, dlatego astronomowie postawili hipotezę, że na Wenus istnieją obce, nieznane nam dotąd mikroby. 

Przypuszczenia Walijczyków mają być zweryfikowane podczas zrobotyzowanej misji astrobiologicznej, której organizatorem jest prywatne przedsiębiorstwo Rocket Lab. Jej przedstawiciele zamierzają wysłać sondy własnej produkcji za pomocą 17-metrowych rakiet Elektron. Nowe dane dotyczące drugiej od słońca planety Układu Słonecznego przyniosą też dwie ekspedycje NASA, o których wspominaliśmy na łamach Papaya.Rocks. Celem DAVINCI+ jest szczegółowy pomiar atmosfery Wenus, a VERITAS – stworzenie trójwymiarowej rekonstrukcji całego ciała niebieskiego. 

Nadzieje rozbudzone przez zespół Jane Greaves odbiera teraz inna grupa naukowców z Queen's University Belfast w Irlandii Północnej. Eksperci ponownie ocenili, co wiadomo o warunkach panujących w chmurach Wenus, a następnie przyjrzeli się większości istniejących form życia na Ziemi, żeby sprawdzić, czy jakiekolwiek znane nam organizmy mogłyby przetrwać w wymagającym środowisku. Ich analiza wykazała, że nawet ekstremofile (w większości przypadków to jednokomórkowce) nie byłyby w stanie tam egzystować, nie wspominając już o rozwoju.

– Nie tylko stwierdziliśmy, że medialne stężenie cząsteczek wody jest nieco poniżej minimum niezbędnego dla najbardziej odpornego mikroorganizmu na Ziemi. Orzekliśmy, że jest ponad 100 razy niższe – wspomina w rozmowie z portalem „BBC" dr John Hallsworth z Belfast's School of Biological Sciences. 

Pochodzenie fosforowodoru w chmurach Wenus, które w przeważającej większości składają się z kwasu siarkowego, wciąż pozostaje jednak nieznane. Dlatego Greaves nie wywiesza białej flagi, tylko powołuje się na badania dr. Paula Brandona Rimmera z Uniwersytetu w Cambridge. Dzięki spostrzeżeniom astrochemika spekuluje, że ciemne smugi, które niekiedy można zaobserwować w świetle ultrafioletowym w atmosferze planety, to kolonie mikroorganizmów – ewoluujących, wymierających, a nastepnie pojawiających się ponownie.